CACIA seu CHACIA

CACIA, seu CHACIA

venatio. Gallis et Anglis Chace, passim in Monastico Anglic. alibique. Item saltus ipse et statio, quâ venationis gratiâ ferae aluntur, nullô cincta sepimentô, sed privilegiô tuta, vel a Principe conceslô, vel praescriptione acquisitô: cuius hoc a parco et foresta discrimen, quod parcus angustior est et palis ac murô circumclusus, foresta extensior multô et amplioribus privilegiis insiguis. Nomivis originem a captando arcessit Aegid. Menagius, a cassibus Sylvius; quippe venatores in casles feras propellunt et clathratas fenestras quas Chassis Galli vocant: Octav. vero Ferrarius, ab agere vel agitare deducit: Nec desunt qui a capsum vel cassum quod clausum quidpiam denotat etc. Vide Car. du Fresne in Glossario.